Over mij

Even kennismaken:

Ik ben Heidi Lammers, 43 jaar, getrouwd met de liefde van mijn leven; William. Samen hebben we 2 fantastische kinderen van 10 en 13 jaar.

Supertrots op het duet van William en Femke

Tijdens een familieweekendje in februari 2008 werd ik geconfronteerd met hele vreemde klachten. Om 11.00 uur ’s ochtends liep ik rond alsof ik stomdronken was ... We deden er wat lacherig om en ik dacht dat ik een flinke griep had opgelopen. We zijn eerder naar huis gegaan zodat ik uit kon zieken. Na 2 weken gingen deze extreme klachten weer voorbij en ik ben weer aan het werk gegaan. Maar het lopen bleef me moeite kosten. Mijn collega’s maakten zich zorgen om mij, maar ik hoopte nog steeds dat het te maken had met de "griep" die ik had (in mijn achterhoofd wist ik dat er iets niet pluis was ...)

31 maart 2008 heb ik op het werk de handdoek in de ring moeten gooien omdat het echt niet meer ging. Ik kon niet meer op mijn benen staan, had totaal geen controle meer over mijn lichaam en mijn energie was helemaal weg. Ik was ten einde raad ...

Omdat het op dat moment niet duidelijk was wat er aan de hand was ben ik gestart bij een fysiotherapeut om mijn lichaam weer sterker te maken. Hij vertrouwde het niet en verwees mij door naar een neuroloog. Vervolgens ben ik in de uitgebreide medische molen terecht gekomen en na vele onderzoeken kwam de diagnose waar ik al die tijd al bang voor was: “U heeft MS”…

Dus …

mijn wereld stortte volledig in en de toekomst met mijn jonge gezin zag er ineens heel erg donker uit ... Toen kwam ik in een uitzichtloos dal terecht.

Uiteindelijk realiseerde ik me dat ik een keuze had om met deze situatie om te gaan: positief of negatief. Gelukkig heb ik mijn positieve kracht weer terug gevonden om verder te kunnen leven met mijn beperking. Ik heb na anderhalf jaar thuiszitten mijn werk als loopbaanadviseur weer op kunnen pakken en hier ben ik nog steeds erg dankbaar voor.

Echter, in de loop van de jaren zijn mijn klachten toch behoorlijk toegenomen. Ondanks mijn beperkingen geniet ik van de kleine dingen in het leven die wel goed gaan en hierdoor sta ik eigenlijk niet te lang stil bij de nare gevolgen van mijn ziekte, want

"het leven gaat nou eenmaal door!”

Totdat...

ik eind 2015 het HSCT-avontuur van Boaz Spermon bij RTL Late Night voorbij zag komen. Wat een openbaring!! Met rolstoel het ziekenhuis in en lopend naar buiten ...

In eerste instantie wilde ik het allemaal nog even aankijken, maar gaandeweg besefte ik dat dit mijn enige kans is om mijn MS een halt toe te roepen. Gezien de mate van mijn handicap kon ik niet langer wachten om deze behandeling te ondergaan. Bij verdere achteruitgang is de kans groot dat ik hier niet meer voor in aanmerking kom. Dit wilde ik niet afwachten ...