Geplaatst op: 17 juni 2018

Ik had altijd al iets met matroesjkas, matroeschka, matruschka, baboesjka, babuschka, baboeschka... Ach, geef het maar een naam...

Deze geliefde souvenirs uit Rusland geven onze persoonlijkheid prachtig weer... laag voor laag. In ieder laagje slaan wij onze (levens)ervaringen op. Soms zijn dit mooie ervaringen en soms minder mooie..., want de meeste mensen hebben gedurende hun leven wel eens een deukje opgelopen. Als een blokkade je in de weg zit is het de kunst om hier op een juiste manier mee om te gaan, zodat je je (nieuwe) weg kunt vervolgen.

Dit is Zebo; een verkoopster van matroesjkas op de Ismailovo market in Moskou. Zij is een getrouwde vrouw/moeder uit Oezbekistan. Zebo verblijft met haar man en haar jongere broer ieder jaar voor een lange periode in Moskou om geld te verdienen voor een betere toekomst voor haar gezin. Haar kleine kinderen blijven ieder jaar, in die periode, achter bij familie in Oezbekistan... Haar moederhart huilt...
Ik heb met haar, in heel korte tijd, een bijzondere band opgebouwd. Zebo is zelfs bij mij in het ziekenhuis op bezoek geweest... Als ik er nu over nadenk is dit eigenlijk heel bizar... Maar het voelde zo goed... we hebben nog steeds contact.

Zebo staat voor mij symbool voor synchroniciteit, overvloed en verbinding. Ondanks dat we in twee totaal verschillende werelden leven hebben we zo ontzettend veel overeenkomsten!!

Toen ik inmiddels alweer een tijdje thuis was had ik me bedacht om een grote hoeveelheid matroesjkas van haar te kopen. Ik wist nog niet precies wat ik ermee wilde, maar ik wist wel zeker dat ik er iets gaafs mee zou kunnen doen in mijn werk als coach. Op dat moment was Zebo bij haar geliefden in Oezbekistan, maar zij zou in april weer naar Moskou komen.

Op 22 maart ontving ik 's ochtends onverwachts een appje: "Hello my dear Heidi. How are you? It's me Zebo! I came back to Moscow"

En dit was "toevallig" op dezelfde ochtend dat het vliegtuig van mijn "hsct-collega" Willeke op Russische bodem landde...

Tja... I rest my case...

Ik zal het bijbehorende verhaal niet al te lang maken, maar stel je voor...: Een familie uit Tilburg in Moskou op zoek naar mijn favoriete marktverkoopster uit Oezbekistan om 50 matroesjkas voor mij te scoren.

Uiteindelijk, na wat kunst -en vliegwerk en dankzij de huidige communicatietechnieken, nam de moeder van Willeke 50 matroesjkas voor mij mee naar Nederland. 

Joehoe!! Hebbes!!

Het afgelopen anderhalf jaar stond volledig in het teken van mijn MS. Ik realiseer me dat ik de boeken in ga als een van de MS-patiënten die naar Moskou ging... en dat is helemaal oké. Maar dit is slechts een deel van mij.

Als coach sta ik al jaren achter mijn overtuiging: Iedere verandering begint bij inzicht en als je datgene doet wat bij je past, dan kost je dit de minste moeite en neemt de kans op succes en plezier toe. Je kunt niet zomaar iets wegpoetsen en je moet realistisch blijven, maar herkenning, erkenning en accepteren van kwaliteiten en valkuilen helpt enorm om een relaxed leven te hebben (met of zonder beperking).

Surinaams spreekwoord: "Als je stenen op de weg laat liggen struikelen je kinderen erover"

Afgelopen week ben ik zelf tot een fantastisch inzicht gekomen... Het is goed, ik moet niets en het is oké... Ik ben klaar voor mijn nieuwe weg! Jazeker, daar heb ik een paar stevige sessies voor nodig gehad...

Deze extra wijsheid stop ik weer in mijn rugzak. En die Matroesjkas? Die kunnen in de nabije toekomst geweldig dienst gaan doen in het visualiseren van vele innerlijke zoektochten!