#MIJNKALEHOOFD

Geplaatst op: 12 juni 2017

Tja, het blijft toch een meisjesdingetje... "haar". Ik heb nog nooit zoveel verschillende kapsels in een half jaar tijd gehad... ; Dat kan ook weer van de bucketlist...

De afgelopen jaren ben ik door de "kritieke" en lastige haarlengte heen gegaan en heb ik mijn haren lang laten groeien; ik was er eigenlijk wel erg blij mee.

Maar er zijn belangrijkere dingen in het leven, dus ging ik 2 maanden geleden weer terug naar een "bobje", zodat ik langzaamaan kon wennen aan het steeds korter worden van mijn haar.

In Moskou liet ik me een of andere stoer combat-kapsel aanmeten en net voordat ik in de isolatie ging heb ik mijn hoofd echt helemaal kaal laten scheren, want mijn haren groeien zo snel.

De wetenschap dat mijn haar sowieso uit zou gaan vallen en de gedachte dat dat dan op mijn kussen terecht zou komen vond ik niet zo smakelijk... Alles eraf dus...

Wel een grappig gevoel trouwens, zo'n kaal hoofd... En lekker koel.

Inmiddels dienen de eerste lichte donshaartjes zich alweer aan. Het is de grote vraag wat ik er deze ronde voor terug ga krijgen... Chemo-krullen? We zullen zien.

Voor mijn vertrek naar Moskou heb ik nauwelijks nagedacht over een pruik. Ik heb het gewoon over me heen laten komen en gedaan wat gedaan moest worden. Nu ik weer thuis ben vind ik dat kale hoofd toch wel een dingetje. Ach, ik heb leuke mutsjes, ik schaam me nergens voor, maar ik vind mezelf nou niet bepaald vrouwelijk... Laten we eerlijk zijn...

Dus... ik heb de telefoon gepakt en gebeld met Helma voor een intakegesprek. Een paar dagen later was het zover... Een heuse pas-sessie met verschillende haarwerken.

Ik ben bekend met diverse party's (Tupperware, Mylene, kledingparty, sieraden), maar dit was mijn eigen pruikenparty... Ik had mijn moeder en Marieke (mijn kapster) gevraagd om hun eerlijke mening.

Kopje thee en koekje erbij en Helma zette een stapel dozen op tafel. Ik mocht bij de spiegel gaan zitten. Toch wel een beetje onwennig, want dan is dat kale hoofd wel heel erg in de spotlights...

Enfin, de een na de andere (blonde) pruik kwam voorbij, maar de eerste was en bleef het mooist. Daar waren we het allemaal over eens. Inpakken en een strikje erom.

Ik ga weer wat vrouwelijker door het leven ...