Geplaatst op: 26 april 2017

Woensdag was de dag waarop Heidi en ik al een tijdje op hebben gewacht.

Nadat dinsdag allerlei onderzoeken de revue zijn gepasseerd (efficiënte planning!) hadden we gisteren een afspraak met Dr. Denis Fedorenko.

Het eerste meer serieuze gesprek met de man die, als het goed is, Heidi’s herstel in handen heeft.

Het bijzondere aan deze man is dat hij er helemaal voor zijn patiënten is, een echt gevoelsmens. Hij benadrukte dat iedere patiënt uniek is, een vriend net zoals eventueel meegereisde partner. Heidi is hier absoluut geen nummer, iedereen is erg respectvol en zorgzaam. Wars van enige egotripperij vertelde hij ons meer over zijn levenswerk, mensen met MS behandelen met HSCT en ze beter maken dan ze lange tijd zijn geweest.

We kregen alle uitslagen te zien en te horen; het blijkt dat Heidi een blakende gezondheid heeft op haar MS na dan…..

Ook werd duidelijk dat er zich op dit moment 4 actieve ontstekingen in Heidi’s hersenen zitten.

Oftewel: Tijd voor stamceltransplantatie!

Door de gepassioneerde manier van vertellen door Dr. Fedorenko en de betrokkenheid die uit zijn ogen straalt kwam dit nieuws als een enorme ontlading. Het ontroerde ons enorm.

Om te horen dat de behandeling waar wij nu bijna een jaar vol van zijn ook daadwerkelijk door kan gaan, is voor ons het beste geschenk van 2017.

De reden dat ik hier uitgebreid over vertel is dat het geen uitgemaakte zaak is dat je na aanmelding ook daadwerkelijk de behandeling kan ondergaan.

Het is een lichamelijk (en geestelijk) zware behandeling die gepaard gaat met een hoge dosis chemo. Je moet kerngezond zijn om die te mogen ondergaan.

Later in de middag was er een stamcelverjaardag, de eerste die Heidi en ik meemaakten.

Een feestje met mooie woorden door de dokter voor diegene die op deze dag zijn stamcellen teruggeplaatst heeft gekregen. Nog even vol in de aandacht en dan in complete isolatie voor ruim een week. Het feestje werd afgesloten met een ceremonieel leeggieten van de bus met vloeibare stikstof waar de stamcellen in bewaard zijn gebleven. Erg bijzonder.

We hebben die avond ons goede nieuws gevierd met een paar lotgenoten in een restaurant in de buurt.

Wat een achtbaanrit is dit, en dan moet het echte werk nog beginnen

William